Problemen met stilstaan

Probeer eerst na te gaan waarom hij dat doet. Je schrijft dat ie wel stil blijft staan als er iemand bij is, is dat dan meer omdat hij dan sneller op z'n flikker kan krijgen? Merk je bijvoorbeeld ook iets aan de houding van de rug zodra je opstapt?

Als je niks merkt aan de rug zou ik gewoon veel oefenen. Stil staan belonen, voet er langzaam in proberen te steken. Rent hij weg, opnieuw beginnen. Krijg je je voet in de beugel; belonen. Zo bouw je steeds iets meer op. Een keer leunen in de beugels zonder echt op te stappen. Een paar keer opstappen zonder meteen weg te rijden. Echt back to basics. Veel geduld en tijd... Maar je komt er uiteindelijk wel.

Zoals je leest, ik ben van de rustige aanpak. Je kunt wel vreselijk kwaad worden, maar vaak wordt het probleem dan juist erger. Mijn ex-verzorgpaard (ook een tinker) deed in het begin ook vreselijk moeilijk. Weg willen zonder dat ik erop zit zeg maar. Nu was ze in haar verleden ook wel verwaarloosd en waarschijnlijk ook mishandeld met een zweep, en telde dat voor mij erg zwaar in mijn methode mee. Alles rustig aan laten wennen voordat ik met de volgende stap begon. Het heeft voor mij echt enorm veel geholpen en mijn band met haar was ook erg sterk doordat ik altijd alles rustig aanpakte.

Sowieso zijn tinkers best wel van het luie, eerst kijken hoever ze kunnen gaan. Maar als je ze eenmaal door hebt en met respect behandelt, heb je er een heel fijn rijpaard aan.

 

Korte termijn oplossing: in een hoek parkeren en buitenteugel er goed bijhouden.

Lange termijn oplossing: leren stilstaan.
Dit kan je ook oefenen zonder dat je moet opstappen, zadelen of gaan rijden. Men neme paard en lang touw en men parkere paard in piste of eender waar dat wat afgesloten is (en groter dan een stal uiteraard).
Eenmaal paard stilstaat, ga je zelf een paar passen verder staan en er een beetje rondwandelen etc, bedoeling is dat paard blijft staan. Uiteraard zal dit geduld vergen en de eerste keren kan je wss nog geen halve stap zetten zonder dat hij ook op wandel gaat, maar dat betert wel. Uiteindelijk zou hij zonder touw moeten blijven staan terwijl jij op afstand staat/loopt. Desnoods leer je hem 'blijf' en 'kom' etc, paarden kunnen deze commando's ook leren.
Dan ga je verder met het opstappen: parkeer je paard en begin zonder teveel 'gefuzz' op te stappen. Zodra hij een stap verzet, terug op de grond en hem terugzetten waar hij stond en opnieuw beginnen.
Normaalgezien zou hij bij het opstappen weinig problemen mogen geven als hij het stilstaan goed kent en ook geen last heeft van z'n rug of zadel.

 

Wat grappig dat je hier nu over begint, die van mij heeft sinds vorige week het trucje weer uit de kast getrokken. Winand heeft dat soort dingen (niet stil staan op de wasplaats, been optillen bij peesbeschermers omdoen, etc.) bij vlagen. Ik begin meestal heel optimistisch met dit gedrag verbaal te corrigeren met een flinke 'hé'. Nou trekt mijn vrij eigenwijze puber zich daar meestal niet erg veel van aan. Als ik er helemaal klaar mee ben en mijn opvoedtechnieken zijn opgebruikt krijgt hij gewoon een tik tegen de schouder. Meestal is het gedram dan ook meteen over. Ik beloon overigens ook wanneer hij het wel goed doet. Vanuit mijn opleiding weet ik dat een gedragsverandering alleen slaagt wanneer je een goede balans hebt tussen straffen en belonen. Ik hoop altijd maar dat het bij paarden ook zo werkt.

Bij Winand is het overigens zo dat het opstappen niet het probleem is, zodra ik mijn voet in de beugel heb staat hij wel stil en hij wacht dan ook geduldig tot ik zeg dat we gaan. Maar zodra ik naast het zadel sta vindt hij het wel erg grappig om zijn kont een stapje weg te draaien. Als oplossing parkeer ik hem nu tegen te bakrand aan, maar ik probeer altijd wel een keer op te stappen in het midden. Soms gaat het goed, soms moet ie even in de hoek

Stilstaan wanneer ik wegloop is overigens nooit een probleem geweest. Ik kan gerust hindernissen verstellen of iets van de bakrand pakken en Winand blijft gewoon staan.

 

Dan moet je eens goed nagaan of hij vooruit gaat uit werkijver of juist eerder wegvlucht voor pijn of ongemak. Laat z'n rug eens nakijken door een DA/ osteopaat, laat het zadel nakijken etc.
Als het absoluut uitgesloten is dat hij pijn of ongemak heeft dan moet je toch echt gewoon strenger zijn in het stilstaan.
Staan is staan.
Vanaf hij een stap wil verzetten als hij druk voelt: tegenhouden, afstappen terugzetten waar hij stond en opnieuw beginnen. Dan mag er best wel een hé ofzo bij dat hij weet dat hij moet wachten.
Je hoeft je niet kwaad te maken of een goeie ruk aan de teugels te geven, maar gewoon heel duidelijk en consequent zijn: hij mág niet vertrekken voor jij het zegt. Al sta je er een uur constant op-en af te stappen, gewoon zeer consequent blijven.
Als hij steeds nogal vlug weg is en je toch wat meer druk moet uitoefenen om hem tegen te houden kun je er ook voor opteren om onder of over het hoofdstel een halster aan te doen en hem daarop tegen te houden als je liever niet in z'n mond zit.
Als jullie daadwerkelijk een goede band hebben dan moet hij ook kunnen accepteren dat jij bepaalt wanneer jullie vooruit gaan en dat daar ook geen discussie over mogelijk is. Een beetje strengheid zou hem dan geen kwaad doen.

 

Ik kan me helemaal vinden in Zaza's antwoord. Als er echt niks medisch mis is, en hij er vandoor blijft stuiven, strenger worden. Blijf vooral veel geduld hebben en prijs hem helemaal de hemel in als het wel goed gaat.

 

Tip van de osteopaat EN de zadelpasser die een vriendin van mij kreeg is opstappen via een krukje. Dit paard had door een slecht passend zadel precies dezelfde problemen als dat jij beschrijft, was al 6 maand lang herstellende en had een nieuw (wel) passend zadel gekregen. Het opstappen via een krukje zorgt ervoor dat je niet zo hoeft te hangen, juist dat kan veel ongemak bezorgen bij een paardenrug.

Een goed passend zadel is iets van de laatste jaren waarvan het belang de laatste jaren steeds meer bekend word. Een zadel kan op het oog passen, maar als je ziet op hoeveel punten het mis kan gaan KUN je erg lastig als leek zien waneer een zadel past of niet. Wij hebben bij het paard van een vriendin van mij een zadelpasser laten kijken en als je ziet hoe snel een zadel al eigelijk niet meer past sta je echt versteld. Ik zou dus zeker het zekere voor het onzekere nemen en het dier laten nakijken, om vervolgens het zadel te laten nakijken door een goed gekeurde zadelpasser, helaas zitten hierin enorm veel rotte appels. Ik zal mijn vriendin eens vragen wie zij had, erg betrouwbaar vrouwtje dat je niet een zadel zal verkopen dat niet past.

 

Het komt helaas vaak voor dat een paard vanuit angst zo reageert. {en vlucht dan}
Ligt het zadel correct/heeft het paard misschien pijn in de rug.
TIP. Weleens een opstapblok geprobeert./helper die standby staat/en iets lekkers om na het stilstaan/rustig en voorzichtig te gaan zitten.
Het paard te belonen met stem en dat lekkers wanneer het goed gaat.
Wanneer men gewoon van de grond opstapt ,'trekt' men met zijn volle gewicht aan een kant van het paardelichaam.
Je trekt het paard zo uit zijn balans.Waardoor het wegloopt.

 

Ik ben ook in bezit van een heel angstig paard. Als paarden wegstormen dan is het meestal een teken van bang zijn. Hij vlucht voor iets. Hier moet je heel rustig aan. Steeds op nieuw proberen en het vertrouwen weer opbouwen. Hij moet leren dat het positief is als hij blijft staan. Misschien is het handig het eerst met een dummy te proberen. Je zei dat hij rent zodra hij gewicht in het stijgbeugel voelt. Laat hem weten dat het niet erg is als iets op zijn rug komt. Steeds belonen voor een klein succes.